Japonia
Japonia zajmuje obszar 377 435 km kw. Stolicą jest Tokio, które zamieszkuje 8 mln mieszkańców. Językiem urzędowym jest język japoński. Ustrój monarchia konstytucyjno-parlamentarna. Głowa państwa cesarz Akihito.
Domy i mieszkania japońskie bardzo różnią się między sobą. W wiejskich regionach Japonii można jeszcze znaleźć tradycyjne domy z drewna i gliny, kryte dachówką. Przed drugą wojną światową wiele z tych domów kryto słomą ryżową. Lato w Japonii jest gorące i wilgotne, więc domy buduje się tak, aby były przewiewne. Rozsuwane drzwi i okna są zrobione z papieru i drewna. Można je wyjąć, jeśli chce się z dwóch małych pokoików zrobić jedno duże pomieszczenie. Podłoga w przedsionku, przedpokoju i kuchni jest drewniana. Pozostałe pokoje są wyłożone trzcinowymi matami.
Japoński system szkolny składa się z pięciu etapów:
1.Przedszkole (3-6 lat),
2.Szkoła podstawowa (6-12 lat),
3.Szkoła średnia niższego stopnia (12-15lat),
4.Szkoła średnia wyższego stopnia (15-18 lat),
5.Szkoły wyższe
Większość szkół średnich niższego i wyższego stopnia wymaga, aby uczniowie chodzili w mundurkach, uszytych według bardzo ścisłych reguł. Mundurki chłopców są zwykle czarne, dziewczynki noszą natomiast granatowe żakiety i plisowane spódnice. Ostatnio jednak wiele szkół zmienia krój mundurków, tak by uczniowie czuli się w nich swobodniej.
Wszyscy japońscy uczniowie uczą się angielskiego. Oczywiście nauka japońskiego jest również bardzo ważna. Gramatyka jest dość łatwa, ale nauka pisania zajmuje dużo czasu. W piśmie japońskim używa się trzech alfabetów. Znaki chińskie (kanji) oraz hiraganę i katakanę. Alfabetu hirigany i katakany używa się ich do zapisywania słów, których nie da się wyrazić przy pomocy kanji. Kanji służą do zapisywania pojęć. Niektóre znaki są bardzo skomplikowane i można je wymawiać na wiele różnych sposobów. W szkole podstawowej trzeba się nauczyć około tysiąca znaków w mowie i w piśmie. Drugi tysiąc trzeba opanować przed skończeniem szkoły średniej niższego stopnia.